Milaan is de designstad van Italië, wellicht Europa. Eens per jaar is er een grote design beurs en in 2005 was de tijd rijp om deze eens te bezoeken. Vanuit de studie werd er een busreis geregeld, maar dat trok me niet zo. Met Oshin, Linde, Bart en Gijs, louter ontwerpstudenten, is het plan ontstaan om op ons eigen houtje de boel te regelen. Ik kende Miriam nog, ik had haar een week of twee in mijn auto meegenomen in een enorme lus door de outback van Australië, maar contact onderhouden hadden we niet. Wel wist ik nog dat ze in de buurt van Milaan woonde en na een aantal enthousiaste telefoontjes heen en weer was de kogel door de kerk. We konden alle vijf bij Miriam thuis in Arona slapen op 40 km van Milaan, dikke bingo. De vlucht ging naar Bergamo, alwaar we een Fiat Punto (ja, zo'n eentje met turbodiesel) gehuurd hebben en naar Arona zijn gereden. Miriam bleek in een erg ruim huis te wonen voor haar alleen en we pasten er met gemak in. Elke avond goed voor haar of samen met haar gekookt, het was supergezellig. Ook hebben we een avond een BBQ gebouwd in de tuin en met Oshin als vlees expert kwam ook dat helemaal goed. Uiteraard gingen er tripjes vanuit Arona naar Milaan als stad en de design beurs, maar op een gegeven moment was dat ook wel weer mooi geweest. Linde, Oshin en Gijs hadden 'collectief' hun zinnen gezet op shoppen in Milaan, waardoor Bart, ik en de Fiat Punto overbleven. We vonden een uitdaging in het vinden van sneeuw, dat klinkt basic, maar het hield wel in dat we een excuus hadden om naar Zwitserland te rijden, een hoge berg op te knallen, alle haarspeldbochten, smalle weggetjes en blaffende honden te trotseren, maar aan het einde van de dag is het toch echt gelukt, boven op een berg, gotse koud, in april, sneeuw!
