Dagelijks leven hier...gekte

[Bijbehorende foto's: 25-04-07 Eerste kiekjes Cambodja]
Foto hierboven: van voor naar achter: Erik, Bas en Martijn.

Iets minder hard zwetend, omdat het net heeft geregend, achter een stevig bureau, vanuit een comfortabele bureaustoel typ ik dit keer een bericht. Ja, een hele vooruitgang sinds een paar dagen geleden. Uiteraard heeft het ongedierte nog steeds de macht over het luchtruim en brullen de krekels buiten ook nog steeds de stilte weg.

Het gaat goed hier! Martijn en ik zijn hier een beetje gesetteld, alles heeft zijn plek gekregen. We kijken niet meer op als er ineens een kudde koeien voor de deur staat, als er twee geitjes naar binnen lopen of er ineens een grote gecko op de muur zit. De kinderen van het weeshuis kennen langzamerhand onze namen en zij hebben ons zo'n beetje tot tien leren tellen in het Khmer. Eén ding is zeker, het is hier wel heel anders dan thuis.

Onze dag begint om half zeven, douchen, tanden poetsen, noodles als ontbijt. Van zeven uur 's morgen tot een uur of vier 's middags zijn we bezig met de bacheloropdracht met 's morgens een koffiepauze en 's middags een klein uur lunchpauze. Na vier uur zijn we (Erik, Bas, Martijn en ik, zie foto hierboven) tot nu toe bijna elke dag met de motor naar het dorpje aan het eind van de zandweg gereden, wat zo'n kwartier duurt, om voor zo'n 20 cent een superlekkere shake te halen. Tot nu toe is het nog geen één keer voorgekomen dat de mensen daar niet stil gingen staan aan de kant van de weg en vroegen hoe lang ik was. Ik bedoel, dat het één keer grappig is om iemand die zien die 40 centimeter langer is dan de gemiddelde Cambodjaan kan ik snappen, maar keer op keer is dat volk stomverbaasd, heel apart, wel altijd heel vriendelijk enzo. Om een uur of vijf is het even tijd om niks te doen, zo tot een uur of zeven. De kok van het weeshuis kookt ook voor ons en het eten is hier heel prima eigenlijk! Wel elke dag rijst en als toetje fruit, maar toch weet ze het heel goed te variëren. We eten altijd met Arjen, onze begeleider hier (zie foto's). Na zo'n goed half uur en steevast een aantal muggenbeten later is het dan tijd om richting ons huisje te gaan. Mensen gaan hier heel vroeg naar bed, al zo rond een uur of negen gaan hier de oogjes toe.

De afgelopen dagen hebben we een beetje meegekregen hoe het dagelijks leven zich hier afspeelt. De zon is al op als we wakker worden, tot een uur of acht is het prima toeven buiten, maar daarna heeft het kwik de 35 graden al snel bereikt. Er lopen hier genoeg paarden, koeien, geiten, gecko's en kippen rond om een dierentuin te beginnen en af en toe loopt er hier een man rond die ik alleen nog maar het geluid van een koe na heb horen doen. En goed ook! Ondertussen rijden hier brommertjes af en aan die ijsjes, koekjes, eten en gekoeld drinken proberen te verkopen en zie je de kinderen de hele dag een beetje rond rennen hier. Tot nu toe heeft het hier elke avond nog wel geonweerd, supermooi vind ik dat en ik beloof dat daar nog betere foto's van komen! 's Avonds na het eten gaan we hier ook af en toe voetballen met de kinderen, wat een harde kereltjes zijn het zeg! Supersnel, superhard, niks doet ze pijn. Ze zijn zo open, eerlijk en blij, niet normaal!

Dit weekend gaan we naar Phnom Penh, waar op de Thaise ambassade een feest ter ere van koninginnendag wordt gevierd! Ik ben van plan om eindelijk dat bos haar van mijn hoofd te laten verwijderen daar het nu wel heel erg warm wordt. Ook gaan we dit weekend eens kijken naar een motor voor Martijn en mij, dus daarover na het weekend vast wel meer!

Er staan wat foto's online! Kijk aan de rechterkant onder het kopje foto's! We hebben hier in the middle of nowhere in een ontwikkelingsland internet via een straalzender die eerst 40 km door de lucht moet naar phnom penh, met een datalimiet van 500 mb per maand en een snelheid waar een postduif luidkeels om lacht, ik kan elke dag dus hooguit één of twee foto's op de site zetten, dus houd het in de gaten, er kan maarzo nieuw materiaal bij zitten.

Ik hoorde dat het in Nederland ook 26 graden is, goeiendag, volgens mij ga ik de mooiste nederlandse zomer ooit missen!

Nou, tot na het weekend maar weer, groeten!

Van Mariënheem naar Sré Ampil

Zo, dat is even andere koek.

Ik zit hier al zwetend op een gammel bankje en als ik om me heen kijk zie ik insecten vliegen om alle lampen hier. Ik heb er net een trip van een goede drie dagen opzitten om hier te komen en het ging eigenlijk allemaal best soepel.

Het begon allemaal in Mariënheem, ik heb mijn kamer in Enschede leeg geruimd en alles staat nu in Mariënheem op zolder. Ik ben door mijn moeder en zusje van Mariënheem naar Nijmegen gebracht, waar ik doorging met Martijn Kranen (studiegenoot, is ook onderdeel van de opdracht) plus zijn moeder en vriendin naar Düsseldorf. Na een paar uren wachten vertrok om een uur of negen ‘s avonds de vlucht naar Dubai, prima vlucht, zes uur, goede service. Na vier uur in Dubai, dat trouwens een gotse lelijk vliegveld heeft, vlogen we door naar Bangkok. Aan het einde van de middag waren we in het centrum, wat een stad zeg! We vonden een hotel dicht bij het station vanwaar we de volgende ochtend om 5:55 de enige mogelijke trein pakten. Veel tijd voor sightsee-en was er dus niet. De volgende ochtend om 5 uur op..trein gepakt die ons tot op 5 km van de Cambodjaanse grens bracht. Zes uur lang met de trein voor ongeveer 1 euro! Van daaruit met een Tuk-tuk, dat is een brommer met een bakkie achterop, naar de grens gereden, alwaar we continu werden belaagd door mensen die ons ‘wel zouden helpen een visum te krijgen’, yeah right. De lonely planet had ons al gewaarschuwd voor dit soort ongure types, dus we liepen rechtstreeks de officiële visumtoko in. Het probleem was echter dat het ‘visum-on-arrival’ niet meer werd verstrekt omdat er ergens een fout in het systeem zat, bla bla bla bla. We konden Cambodja wel in, maar moesten in de hoofdstad een visum halen binnen 30 dagen. Nouja, goed, wat moet je dan. Wij dus de grens over, worden we tegengehouden door twee mannen in uniform die ons vertelden dat we wel een visum nodig hadden. Ze waren namelijk van de Cambodjaanse regering en om de één of andere vage reden was het hier wel mogelijk een visum te krijgen. Nadat we 45 ipv 25 dollar voor het visum neer moesten tellen konden we eindelijk zonder problemen de grens over. Wat een bende daar zeg, overal bedelaars en mensen die je hun taxi in proberen te lullen. Op een gegeven moment word je daar door iemand van de regering (zegt hij) een bus in geluld om je gratis naar een busstation te vervoeren van waaruit alleen legale taxi’s en bussen vertrekken. Natuurlijk probeerden ze je daar net zo hard te naaien en als je besluit weg te gaan besef je dat je zo’n kwartier door de hitte moet lopen om weer bij de grensovergang uit te komen. Anyway, uiteindelijk een taxi weten te strikken die ons voor 15 dollar per persoon naar Battambang bracht, dat op zo’n twee uur rijden ligt. Eenmaal daar werd ons beeld van Cambodja stukken beter, relaxte mensen, lekker sfeertje, goed hotel, 2 persoons kamer voor 5 dollar, wat wil je nog meer! Tijdens het eten een paar leuke mensen tegengekomen en ’s avonds om 10 uur waren wij de enige mensen die nog op straat waren daar, heel raar, iedereen gaat hier supervroeg slapen. We hebben met ons zessen een restaurantje een poos open weten te houden en waren uiteindelijk na flink wat pils zo’n 4 dollar per persoon kwijt. Er zat een meisje uit Melbourne bij die in een circus werkte, een Belgisch meisje dat tijdens het skinnydipping was gestoken door een kwal, kortom, mooi raar volk bij elkaar. De volgende dag, vandaag dus, opgestaan met een lichtelijk zware kop, hebben we de bus naar Phnom Penh gepakt. Na een uur of zes in de bus waren we op de central market van phnom penh, waar Arjen, onze begeleider, al op ons stond te wachten. De laatste 40 kilometer hebben we in zijn truck afgelegd en nu zijn we dus eindelijk op onze bestemming, het weeshuis in Sré Ampil.

We hebben hier net gegeten, het muggennet hangt, we hebben licht, maar veel meer heb ik er nog niet over te vertellen, behalve dat het hier enorm heet is, het stikt van de beesten en de kinderen je hier aankijken alsof je van Mars komt.

Ook kreeg ik net een mailtje dat mijn plan van aanpak voor deze opdracht nog niet is goedgekeurd, moet morgen dus even flink aan de bak om te zorgen dat ik in ieder geval kan beginnen aan de opdracht!

Binnenkort meer hierover!

Cambodja, April t/m Augustus 2007

Op 18 april begint het allemaal. Voor mijn studie Industrieel Ontwerpen aan de Universiteit Twente ga ik een opdracht van drie maanden in Cambodja uitvoeren. Het is de bedoeling dat ik met deze opdracht het bachelor gedeelte van mijn studie afrond, zodat ik in September aan een tweejarige master opleiding kan beginnen.

Op dit weblog zullen geregeld verse verhalen en foto’s verschijnen waarin ik ga proberen het hele tripje zo helder mogelijk neer te zetten. Verhalen over idyllische taferelen kunnen voorbij komen, maar ook de andere kant, de diarree, nare gebeurtenissen en rauwheid zullen vermeld worden.

In Cambodja ga ik aan het werk voor het bedrijf KamWorks, een bedrijf met als slogan “Affordable energy for sustainable development”. In Cambodja heeft slechts één op de tien mensen een stopcontact in huis. De mensen die al stroom hebben wonen veelal in een grote stad als Phnom Penh. Het komt er dus op neer dat mensen buiten de stad, dat is verreweg het grootste gedeelte van de bevolking, op het platteland woont en geen toegang heeft tot het vaste stroom net. Het wordt er rond een uur of zeven al donker en eigenlijk komt het leven ’s avonds helemaal stil te liggen, de mensen kunnen weinig. Natuurlijk hebben ze wat kaarsen, aggregaten en oplaadbare auto accu’s, maar ideaal is het allemaal niet. Een Delftse student heeft vorig jaar een prototype van een lamp ontwikkeld die zich overdag oplaad op zonne-energie en daar ’s avonds een uur of drie licht van kan geven. De lamp is zo gemaakt dat hij draagbaar is, hij gebruikt kan worden als diffuse lamp (net als een kamerlamp), maar ook een gerichte bundel kan produceren (net als een zaklamp). De lamp moet nog verder ontwikkelt worden en dat proces is nu in volle gang. Er is al een samenwerking met de wereldbank (micro kredieten etc.) in gang gezet om te zorgen dat zo veel mogelijk mensen ook daadwerkelijk de middelen hebben om te lamp aan te schaffen.

Zelf ga ik vooral bezig met de gebruikers, de boerenbevolking van Cambodja. De prototypes zullen getest moeten worden en de visie van de lokale bevolking moet duidelijk in kaart worden gebracht. Door nu al veel te testen kunnen problemen er vroegtijdig uit worden gehaald. Ook ga ik bezig met het ontwerpen van een spel. Er komt geen gebruikershandleiding bij het product, maar de werking zal duidelijk worden gemaakt met een simpel spelletje dat eventueel in de verpakking geïntegreerd gaat worden. Tot slot ga ik ook de verpakking van de lamp en het zonnepaneel ontwerpen en proberen de houder van het zonnepaneel te verwerken in het ontwerp van de verpakking. Uiteraard zal de opdracht zich daar pas echt gaan vormen, maar globaal is dat wat ik daar ga doen. In Cambodja zitten we op zo'n 40 km van Phnom Penh, op het terrein van een weeshuis. s' Avonds gaan we de kinderen daar lesgeven, dus ook daar over zullen nog wel wat verhalen komen.

Ik ga niet alleen, er gaan nog twee studenten uit Enschede mee, twee studenten electrotechniek uit Rijswijk zitten er al een paar weken en een studente Industrieel Ontwerpen uit Delft zal een paar weken later aankomen. Deze mensen gaan bezig met o.a. het herontwerp, de elektronica, voorlichting, verkoop en haalbaarheid.

Heel bondig is dit waar het de komende maanden over zal gaan op dit weblog. Vind je het interessant en wil je elke keer op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen of foto’s? Meld je dan aan voor de mail lijst via de link onder mail lijst in de rechter kolom van deze pagina.

De rest van deze pagina bestaat uit korte samenvattingen en foto’s van de verschillende tripjes van de afgelopen jaren. De gastenboek functionaliteit heb ik weg gehaald, als je reacties hebt vind ik dat zeker gaaf, maar stuur ze dan als email naar info@stefanruiter.nl.

Op 18 april vlieg ik met Martijn Kranen via Dubai naar Bangkok in Thailand. Van daaruit gaan we per bus/trein door naar Phnom Penh in Cambodja. Ik hoop dat het interessante verhalen worden!