[meer foto's komen als ik in Nederland ben...]
Wat is het hier mooi! Op dit moment zit in in Udomxai, in het ruige noorden van Laos, op ongeveer 50 km van China. Laos ligt net boven Cambodja en grenst met Burma, Thailand, China, Vietnam en Cambodja. De afgelopen anderhalve week ben ik van Sre Ampil in een heel relaxed tempo omhoog gereisd. Sommige stukken in mn eentje, sommige stukken met de meest vreemde mensen. Immense mekong watervallen, prachtige rotsformaties, duizenden rijstvelden, 2000 meter hoge bergen, Budda's, monniken, tempels, hele open locals, lao-lao, noem maar op, het komt hieronder allemaal voorbij.
Natuurlijk begint het allemaal bij Kamworks in Sre Ampil. De laatste week ging de vaart er flink in, ik heb zelfs een nacht doorgetrokken. Resultaat, de opdacht is af en ik ben er trots op! Wel moet ik alles nog in een verslag verwerken, maar dat kan allemaal prima in Nederland. De laatste week zat vol feestjes, heel gezellig! Het was zelfs dubbel feest, ik was jarig en ook nog eens klaar met de opdracht, heerlijk. Goed, op mn afscheid zijn we nog met al het kamworks personeel een fruitshake wezen drinken, heel gaaf, we gingen in de kamworks tuktuk, gevolgd door een paar brommertjes.Anyway, toen begon het. Cheap-o-hotelletje in Phnom Penh om de volgende dag om 07:00 uur op een bus te stappen naar Stung Treng. Pokke eind, niemand die engels sprak en helsche karaoke muziek knalde weer uit de luidsprekers. Eenmaal in Stung Treng een riverside guesthouse gevonden met een aantal rondtrekkende lui, waarmee het die avond nog heel gezellig werd. Onder hen waren drie Fransen (Royal with cheese) en Omry, een Israelische jongen, waarmee ik verder besloot te reizen. De volgende dag was het eerst 2 uur naar de grens, alwaar ik wat 'tegenwind' ondervond. Ik heb namelijk een visum van drie maanden dat op 20 juli afloopt. Op 19 juli was ik op de grens, dus je zou verwachten dat alles koek en ei was. Niets was echter minder waar, bij het binnenkomen van Cambodja had ik een stempel gekregen die maar 1 maand geldig bleek te zijn. Die stempel zat verstopt achter een ingeniet stukje papier en was mij dus nooit opgevallen. Volgens die stempel mocht ik maar tot 19 mei in Cambodja blijven en was ik dus 60 dagen illegaal in het land geweest. Daar konden ze niet zo om lachen. Volgens de wet moet je 5 dollar per dag 'overstay' betalen en zo had ik dus een boete van 300 dollar aan mn kont hangen. Daar kon ik dan weer niet om lachen. Daarnaast stond er ook een bus met mensen op me te wachten die prima begrepen in welke situatie ik me bevond er ook heel geduldig waren, maar toch he...Met een tolk ben ik op de man met de meeste strepen afgestapt. Omkopen was geen optie want er stond een groep van zo'n 8 agenten in mijn nek te hijgen. Uiteindelijk heb ik de prijs omlaag weten te krijgen naar 150 dollar, waar ik maar mee akkoord ging. Dit was absoluut het meeste wat ik er in een half uur uit kon halen. Goed, dat waren een heel aantal ribben uit mn lijf en met nog maar 50 dollar op zak ging de reis verder naar het eiland Don Det. Twee uur in de bus en een kort boottochtje later waren we er.
Twee dagen Don Det bestond uit veel relaxen en een survival/fietstocht van een ochtend waarin je soms met de fiets op je schouders een kolkende rivier moest oversteken over drie bamboe stokken of een gebogen stuk rails, erg gaaf! Na twee dagen op dit paradijselijke eiland ging ik met Omry verder richting Pakse.In Pakse splitste ik weer van Omry, heb ik een motor gehuurd en heb ik in twee dagen een tocht van zo'n 330 km gemaakt over het Bolaven plateau, een vruchtbaar gebied op zo'n 1000 meter hoogte, bekend om zijn koffie plantages en enorme watervallen. Ook de overnachting was erg gaaf, ik had in Pakse van twee Duitsers een tip gekregen over een familie die naast een 300 meter brede waterval woont en daar 5 bungalows heeft gebouwd. Eenmaal daar was het zo ontzettend mooi! Met wat vrienden van de eigenaar hebben we een paar biertjes en wat lao-
lao gedronken, een lokale rijst-whiskey, dat hakte er flink in. Daarna ben ik nog een half uur met de eigenaar gaan zwemmen, dicht onder de waterval, sterke stroming, maar o zo gaaf. Na een fikse maaltijd kon ik maar al te lekker slapen in mijn bungalow met uitzicht op de waterval! De volgende dag de familie hartelijk bedankt en de terugreis naar Pakse gemaakt. Ik weet nu ook waarom het zo vruchtbaar is op het plateau, alle wolken worden er samengeperst, waardoor het enorm veel regent en ik kwam dus ook nat tot op het bot in Pakse aan. 's Avonds weer een paar interessante mensen tegengekomen die wild enthousiast waren over de bergen en grotten ten oosten van Tha Khaek...ja, ik had weer een nieuwe bestemming.De busrit naar Tha Khaek was slopend, 10 uur lang, stoppend bij elk dorpje waar dan weer zo'n 20 schreeuwende verkopers de bus binnen komen stormen en je gebakken kip, eieren, krekels en mais om de oren gooien, slopend, maar wel erg Lao. In totaal ben ik drie dagen in Tha Khaek geweest, de eerste dag ben ik gaan zwemmen met een stel uit Israel bij Tha Falang, een mooi stuk rivier tussen de bergen. De dag erna hebben we een tuktuk gehuurd die ons naar vier grotten bracht.
Soms moest het laatste stuk nog per boot of wadend door water volbracht worden, erg mooi. Na drie dagen Tha Khaek was het wel weer mooi geweest en heb ik de kaart er eens bij gepakt. Ik wilde naar het noorden, hoge bergen zien en bergdorpjes bezoeken, maar ik had absoluut geen zin in nog zo'n slopende busrit. Ik had nog niemand horen praten over liften en toen ik met mijn lift plan bij de receptie kwam keken ze me daar heel raar aan. Ik kreeg ze heel moeilijk aan het verstand dat het prima zou moeten kunnen. Na heel wat overtuiging kreeg ik het voor elkaar dat een meisje een brief voor met schreef met de volgende tekst in Lao: "Hallo, waar gaat u heen? Ik houd niet van reizen met de bus. Mag ik met u mee rijden?".Om 07:00 uur de volgende dag vertrok ik van het guesthouse en heb ik eerst 10 kilometer gelopen tot ik op de goede weg was, een stuk buiten Tha Khaek. Bij elke bus dook ik de bosjes in en elke auto (waren er niet zo veel) probeerde ik aan te halen. De lift duim kennen ze hier niet, je moet een beetje wapperen met je hand, werkt veel beter. De vierde auto die stopte wilde me ook daadwerkelijk meenemen en zo ontmoette ik mr. Bounnaphonh, Deputy Director of Vientiane Mining Trade Co. LTD. Ja, dat is geen klein bedrijf. Onderweg uitgebreid gelunched, hij stond er op om mijn lunch te betalen, nou, prima! Na een dikke 300 kilometer kwamen we in Vientiane aan en onderweg had ik in de lonely planet al bekeken dat ik een nachtbus wilde pakken naar Udomxai. In de lonely planet stond: VIP bus. Een VIP bus is een bus waar je een maaltijd krijgt, elke twee uur een colaatje en een hostess hebt. Ook kunnen de stoelen bijna horizontal, waardoor je prima kunt slapen. Klein minpuntje, de VIP bussen bleken niet meer te rijden en ik werd in een overvolle lokale bus gepropt. Ik had de laatste stoel gekocht en de vijf mensen die na mij een ticket kochten moesten op plastic krukjes in het gangpad zitten. Leuk voor 10 minuten misschien, maar de busrit duurde 17 uur! Maargoed, onderweg bleken er wel een paar interessante mensen in de bus te zitten, veel studenten die terug gingen naar hun thuis-thuis udomxai. Ik ben tegen een van de studentes heerlijk in slaap gevallen en zo viel de rit nog behoorlijk mee! Die mijnbaas heeft trouwens zelfs mijn busticket betaald en een zak eten voor me gekocht, waardoor ik in 24 uur gratis 900 kilometer heb gereisd! Ik moest hem maar bellen als ik weer in Vientiane kom (volgende week).
Ik zit nu dus in Udomxai met een flesje water mijn kater weg te drinken. Gisteren met een paar studenten aan het 'stappen' geweest, was erg gezellig, barretje hier, nachtclub daar...Als ik naar buiten kijk zie ik bergen, wolken en hoor ik muziek die afkomstig is van het festival waar ik straks met een paar studenten heen ga.
Goed, dat was wel weer meer dan genoeg voor vandaag. Morgen pak ik een bus naar Nong Khiaw, een boot naar Muong Ngoi en loop ik twee uur tot een afgelegen dorp Ban Na, waar ik een of twee nachten blijf. Van daar ga ik weer terug naar Muong Ngoi om een bus te pakken naar Luang Prabang, door naar Vang Vieng, Vientiane, Bangkok. Ik ga eens kijken wat er hier allemaal nog meer te doen is. Tot over twee weken!
