Foto's zijn te vinden in de gallery IJsland Airwaves.Passende muziek van het Airwaves Festival is hier te vinden.
Al een half jaar radiostilte aan het reisfront. Is er iets aan de hand? Nee. Juist niet. Sinds april werk ik bij JoHo in Amsterdam en dat bevalt tot nu toe prima. De eerste maanden woonde ik in de wijk Bos en Lommer, in een flatje op drie hoog in een 'cultureel divers' gebied, veel kinderen die 's avonds tot laat op straat voetballen, overal andere geuren rond etenstijd en een plek waar ik mijn laptop nooit te dicht voor het raam zette, maar nooit ergens last van heb gehad. Ik had een heel appartement voor mezelf dus besloot ik een kamer beschikbaar te stellen voor couchsurfers. Couchsurfers zijn reizigers die een lokaal tintje willen geven aan hun reis. Via couchsurfing.com zoeken ze lokale mensen die genoeg ruimte hebben voor een luchtbedje of matras en die het niet erg vinden als er af en toe voor ze gekookt wordt. Op deze manier heb ik afgelopen zomer zo'n 15 reizigers over de vloer gehad, sommigen voor één nachtje, sommigen voor een hele week, sommigen spraken Frans, sommigen niet, sommigen brachten IJslandse snoepjes mee, sommigen een hele tandem. Zo had ik dus op een gegeven moment Guðný, Álfheidur en Elva op bezoek, drie IJslandse meisjes van 19 en 20 jaar oud die aan het begin stonden van een interrail trip door Europa. Over mijn belevenissen bij hun thuis gaat dit verhaal.
Het begon allemaal in Nederland waar ik, inmiddels woonachtig in de wijk westerpark, van iemand vaag iets hoorde over een festival op IJsland. Ook had ik de film Heima van Sigur Rós onlangs gezien. Toevallig kreeg ik nog diezelfde dag bericht dat ik 8 vakantiedagen op moest maken dit jaar en dat dat het best in Oktober kon. Ik ging eens kijken naar de website van het festival en na die nacht niet te hebben kunnen slapen van de opwinding, een ticket te hebben geboekt en ook die nacht nog Herman (zie tripje Idylische trip door het Iberische schiereiland) medegedeeld had 'dat we naar IJsland gingen' was het allemaal rond.Zo stond ik dus vorige week na een vlucht van drie uur warm ingepakt op het busstation van Reykjavik. Ik werd opgepikt door Guðný, die ik van tevoren had ingelicht over onze komst. Ze had geregeld dat ik de hele week bij haar en haar ouders thuis kon slapen.
Na een korte kennismaking met haar familie lag ik twee uur later met alle drie de meiden in een door een heetwaterbron verwarmd stomend bubbelbad in de bijna vriezende buitenlucht te genieten van mijn keuze om naar IJsland te gaan.De volgende dag heb ik Reykjavik een beetje verkend per fiets, heb de festival armbandjes opgehaald en ben 's avonds met Álfheidur naar onder andere Our Lives, Hjaltalin, Retro Stefson, Reykjavik! en For a Minor Reflection geweest op de eerste avond van het Airwaves festival.
Na de volgende dag Herman opgepikt te hebben volgden drie dagen van een erg fijne mix van IJslandse warmte, voedsel en IJslands beste muziek. Elke avond ging het festival vol los, onder andere optredens gezien van Ane Brun, Ólafur Arnalds, Parachutes, Ultra Mega Technobandið Stefán, Ben Frost, Amiina, Motion Boys, Mammút, Robots in Disguise en FM Belfast. De dagen en avonden zaten vol met bijvoorbeeld goede gesprekken over de walvisvangst op IJsland, waaruit blijkt dat het de IJslanders niet om de walvis gaat, maar om het feit dat niemand ze iets op dient te leggen. Er zijn wel meer eigenaardige dingen over IJslanders te vertellen, zo eten ze lamshoofd alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Nederland heeft boerenkool, zij hebben lamshoofd. De ouders van Álfheidur hadden Herman en mij uitgenodigd om zo'n unit te komen verorberen dus op een gegeven moment had ik ook een stuk wang, tong, snuit en Herman zelfs het binnenste van een oog op de vork. Een lam zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn.
IJsland heeft het op dit moment zwaar te verduren door de financiële crisis. Het resultaat is een vallende IJslandse Kroon en veel IJslanders die al hun spaargeld in rook op hebben zien gaan in twee weken tijd. De media dikt dit allemaal nog even lekker aan, door schouder-ophalende journalisten voor een pinautomaat te zetten en die camera eens even flink in te zoomen op dat afgebladerde stukje dak aan dat random huis in Reykjavik. Feit is echter dat je gewoon kunt pinnen en er op straat helemaal niets van merkt. Wel is het zo dat je veel meer Kronen voor je Euro's krijgt, waardoor een halve liter bier nu niet 9, maar 5 euro kost. Natuurlijk zijn er veel mensen die hierdoor financieel in de moeilijkheden komen, maar het algemene beeld van de IJslanders is dat ze het allemaal aan hebben zien komen, ze beseffen zich maar al te goed dat ze de afgelopen jaren flink boven hun stand hebben geleefd en dat het niet zo verkeerd is om eens met de neus op de feiten gedrukt te worden. Er wordt gehoopt op een oplossing waardoor IJsland er weer bovenop komt en toch vrij en onafhankelijk blijft. Om een gevoel van samenhorigheid te creëren is er tijdens het festival een drumsessie gepland waar 'heel Reykjavik' weer in één maat gaat drummen, natuurlijk hebben we daar flink aan meegedrumd en kregen zelfs nog een dikke tv camera van een of ander Noors televisiestation in onze snoet.
Na het festival hebben we een tripje gemaakt van Reykjavik naar Vík in het zuiden van IJsland. Een fikse Jeep bracht ons via Road 1 langs uitgestrekte gletsjertongen, immense watervallen, zwarte lavastranden en kuddes schapen die er nu anders uitzagen dan voorheen. De combinatie van adembenemende landschappen die gevaarlijk in de buurt komen van hun Nieuw Zeelandse tegenhangers, een heel fijn gezelschap en een perfect weertje maakten deze dag tot een van de beste van de trip.Voor Herman was het tijd om te vertrekken en daarna heb ik op mijn laatste sneeuwige dag erg rustig aan gedaan. Na een bakkie warme chocolademelk in een woonkamer van een oude hippie met pink floyd trui, heb ik alvast afscheid genomen van Elva, ze moest weer naar school. Vervolgens heb ik een vintage IJslandse trui met rendieren aangeschaft bij de lokale hippe tweedehands toko en ben ik met een tas vol IJslands Skyr en Þristur voor de laatste keer uit Reykjavik terug gefietst naar het huis van Guðný. 's Avonds zijn we nog voor een laatste keer naar het zwem/bubbelbad gegaan en na een heerlijk Ijsje moest ik ook afscheid nemen van Álfheidur. Tas inpakken, stukje schrijven in het gastenboek en slapen.
De volgende ochtend werd ik om vijf uur 's morgens door Guðný naar het busstation gebracht, waarna ik ook van haar afscheid moest nemen. IJsland heeft een vaste plek gekregen in mijn lijstje met favorieten plekken op aarde. Wat een fijne mensen, wat een mooie natuur, wat een warmte. In IJsland.
