[Nieuwe foto's in gallery Cambodja 2]
Nieuwe week, nieuw verhaal, genoeg om over te typen. Op dit moment heb ik een drie weekse gebruikstest op de agenda staan. Vorige week heb ik de questionnaires en opzet gemaakt, deze week ben ik van hutje naar hutje aan het rijden om de gebruikstesten en interviews af te nemen. Hierboven zie je een foto van zo'n gebruikstest, het raar gekleurde ding dat je op de grond ziet staan is het prototype van de lamp die we hier aan het ontwikkelen zijn, de jongen rechts op de foto met dat gestreepte shirt aan is Leap, de tolk. Mij gaat het er vooral om wat de mensen niet meteen duidelijk is als ze de lamp zien. Een deel van mijn opdracht is namelijk het ontwerp van een spel dat de marktintroductie van de lamp ondersteunt, waarin eventuele onduidelijkheden van de lamp spelenderwijs uitgelegd worden. Grappig hierbij is dat nog geen enkel persoon die ik heb ondervraagd ooit van zonne energie heeft gehoord...
Binnenkort meer over de opdracht, nu meer over afgelopen weekend. We zijn dit weekend met ons vijven naar Sihanoukville geweest. Sihanoukville is een strandstadje in het zuiden van Cambodja. De bus er heen kostte nog geen vijf dollar en het ritje duurde zo'n vier uur, prima dus. In de bus was Bas aan de praat gekomen met een Cambodjaan, wiens zus nog dezelfde avond een housewarming party gaf. We waren met ons vijven van harte welkom, zodat hij ons mooi zijn trouwfoto's kon laten zien....hhhmmmm. Anyway, eenmaal aangekomen hebben we een paar paalhutjes met uitzicht op de zee geboekt, op een laffe steenworp van het strand. Na een flinke plonspartij was het een uur of zes en tijd om eens te kijken of die man uit de bus toevallig nog gebeld had....ja, 11 keer. We hebben met ons vijven een tuktuk gepakt en zijn naar het huis van zijn zus gereden, de laatste 300 meter kon de tuktuk niet rijden, want het was één lange donkere steeg met af en toe een huisje. Eenmaal aangekomen bleek er toch zo'n man of 50 te zitten en na een korte rondleiding door het huis werd ons een heuse maaltijd aangeboden, niet te krap! Welgeteld acht gangen kwamen voorbij, waardoor ik dit weekend wel de meest rare dingen heb gegeten. Van lekkere barracuda tot een knarsig varkensoor, van inktvis tot kikker en tot slot dacht ik een lekker makkelijk stukje van een kip af te pakken...bleek het zijn kop te zijn....en eten terugleggen is heel onbeleefd...dus vroeg ik wat ik er mee moest doen....blijkt dat je de hersenen er uit moet halen en op moet eten.....AAAHHHHH.....maar wel gedaan. slik. Dit alles moest natuurlijk weg gespoeld worden en daarvoor stonden heel wat biertjes op ons te wachten. Er zou ook wijn beschikbaar zijn, maar in plaats van wijn kwamen ze met Red Label Johnny Walker aan. Martijn en Erik gingen flink los met die fles, ik had er ook wel een flink glas van op, maar er was een Chinees-Cambodjaanse gast aanwezig die telkens eiste dat elk glas in één keer achterover werd gegooid....dus bleef ik maar aan het bier. Na genoeg te eten en gedronken te hebben en een royale fooi achter gelaten te hebben, zijn we weer terug gegaan naar het strand om nog even na te genieten.
De rest van de avond hebben we doorgebracht bij een barretje waar de muziek keihard werd overstuurd, maar wel aan het strand lag, wat veel goed maakte. De tweede dag in Sihanoukville was lekker rustig, er werd wat bruingebakken op het bounty strand en ik ben maar een stuk gaan lopen langs de zee. Wel ben ik nog gestoken door een kwal, mooie rode vlekjes en een brandnetelgevoel op mn voet, maar na een paar uur was dat ook wel over. De volgende dag hebben we om 1 uur 's middags de bus gepakt naar Phnom Penh, al waar we om een uur of zes onze motoren pakten en op aanraden van Bas en Erik naar een restaurant langs road nr 1 zijn gegaan.
Eenmaal binnen maakte Erik de opmerking dat ik mijn ogen maar goed open moest houden....dus we liepen tussen een paar bomen door en ineens ging er overal licht aan. Ineens werden er palmbomen, terrasjes en een heus zwembad zichtbaar! We bleken de enige gasten en al zwemmend werden ons de eerste fruitshakes bebracht. Voor het hoofdgerecht waren we niet te beroerd het water uit te komen, want het zag er allemaal prachtig uit. Na een uur of drie in dit paradijs en een tientje lichter gingen we op de motor verder richting Sre Ampil. Ik had Miriam achter op en reed voorop toen ineens vanuit het niets, tijdens het passeren van een tegenligger, iets een flinke klap maakte. Het bleek mijn achterband te zijn die door de combinatie van het gewicht van twee personen en de slechte wegen vol gaten de geest had gegeven. Ik had een deuk in mijn velg en mijn binnenband was geknapt, dus er was ook geen pompen meer aan. Bas en Martijn zijn op hun motoren vooruit gereden om de pickup van Arjen op te halen en Erik, Miriam en ik zaten in het pikkedonker aan road nr 1, alle sterke verhalen waren al uitgewisseld toen we een belletje kregen van Arjen dat zijn pickup in een greppel vast zat....heb je dat weer, het regenseizoen is hier namelijk nu losgebarsen en alles is één grote blubber bende. Na een half uur vol geploeter belden ze weer om te melden dat ze de pickup onmogelijk uit de blubber konden krijgen en dat ze ons op de motor maar op kwamen halen. Mijn motor achterlaten langs de weg leek me geen optie en met geen wakkere mensen langs de weg ben ik maar op mijn platte achterband, met een slakke gangetje van 15 km/u naar huis gereden. Erik en Miriam reden achter me voor de veiligheid en na een uurtje kwamen we heerlijk moe thuis aan.
Goed, ik ben hier natuurlijk voor de opdracht en daarmee gaat het nu dus goed! Ik ben lekker bezig met de lokale mensen en mijn tolk Leap heeft goed door naar welke informatie ik nou eigenlijk op zoek ben. Morgenochtend om 8 uur gaan we weer op stap, jullie tijd om 3 uur 's nachts. De komende werkdagen ga ik dus bezig met dat gebruiksonderzoek en over zo'n anderhalve week wil ik beginnen aan het ontwerp van het spel en de verpakking voor de lamp. Mijn achterwiel is weer gerepareerd, 2,50 voor een nieuwe binnenband, 0,25 voor de montage en 0,50 voor het uitdeuken van de velg met een flink stuk hout en een voorhamer.
Verder is Arjen nu behoorlijk van de dengue af, hij heeft nog wel veel zweetaanvallen en is nog moe, maar werkt weer als vanouds, als een buffel. Aankomend weekend gaan Erik en ik naar Phnom Penh om een rauw backpackers weekend mee te maken. Wellicht gaan er nog meer mensen mee, maar dat betwijfel ik, voor vijf tot tien dollar kun je hier namelijk prinsheerlijk slapen in een hotel....maar ik ga liever voor wat rauwers. Het gaat hier dus allemaal nog steeds prima, meer nieuws volgende week!
